Wiolonczela – tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych.
Wiolonczela składa się z dużego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f (ef) oraz szyjki z bezprogową podstrunnicą, zakończoną główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku (zwanym też podstawkiem), napinane są za pomocą klinowych naciągów – kołków, umieszczonych po obu stronach główki, z drugiej strony zaczepione są na strunociągu. Dla wygodniejszego strojenia używa się maszynek, które pozwalają zmieniać w pewnym stopniu wysokość dźwięku struny.

Wybitni wiolonczeliści to m. innymi Auguste Franchomme, Louis Pierre Martin Norblin, Karl Dawidow, David Popper, Pablo Casals, Mścisław Rostropowicz